کاهش نامنظمی سازه ها
طبق تعریف، سازه ها به دو دسته منظم و نامنظم تقسیم میشوند که این تعاریف در پلان و ارتفاع سازه دارای مصادیق متفاوتی میباشد. نکته قابل تامل در سازه های نامنظم اضافه تلاشی است که به سبب لنگر پیچشی حاصل از نامنظمی در سازه ایجاد میگردد.
طبق نتایج تحقیقات میدانی انجام گرفته عامل بسیاری از آسیب های جدی وارد بر سازه حین زلزله میباشد. لذا میبایست عوامل نامنظمی در سازه ها بصورت موردی شناسایی و مهندس بهساز با بررسی دقیق این عوامل اقدام به کاهش آنها و در نتیجه کاهش تلاشهای وارد بر سازه نماید. در موارد زیادی ناپیوستگی سیستم مقاوم جانبی سازه باعث اثرات پیچشی شدید بر آن میگردد که در این موارد بدلیل اهمیت فراوان موضوع، ایجاد پیوستگی در انتقال بار جانبی باید در اولویت قرار بگیرد.
مود شکست طبقه نرم از مودهای آسیب رایج در سازه ها میباشد که مهندس بهساز میبایست با افزایش سختی جانبی طبقه و کاهش اختلاف آن با سختی جانبی طبقات پایینی و بالایی، این مود شکست را کاملا کنترل نماید. از سایر انواع نامنظمی های رایج میتوان به نامنظمی سازه ها در پلان اشاره کرد که منجر به اختلاف زیاد مرکز جرم و مرکز سختی سازه در طبقات شده و لنگر پیچشی شدیدی را به طبقه اعمال مینماید. در این موارد طبق صلاحدید مهندس بهساز، میتوان از راهکارهای منقطع نمودن دیافراگم در محلهای مناسب و یا ایجاد سیستم باربر جانبی در محل مناسب به نحوی که مرکز سختی را به مرکز جرم نزدیک نماید استفاده نمود. همچنین در مواردی نیز تغییر در محل قرارگیری و اتصالات اعضای غیرسازه ای نیز میتواند باعث کاهش نامنظمی سازه گردد.
اشکال زیر نمونه های نامنظمی ساختمان را نشان میدهند:
